83. Nostalgia

U mnie. Każdy siedzę obok siebie.

Pierwszy:

Dlaczego mi smutno?

Czy któryś z aniołów pogodę popsuł lutnią?

Dlaczego, tak bez powodu,

Nie czuję dziś nic prócz bólu i chłodu?

Drugi:

Cieszę się

A nie

Problemu nie mam

A jest

Rozumiem tak wiele

Się nie

Trzeci:

Przecież nie jest mi smutno. Bezsensowna fanaberia.

Pierwszy:

Całkiem sensowna, jak Boga kocham,

Choć nie fizycznie, wewnętrznie szlocham.

Chcesz, ja, mi wmówić, panie kolego,

Że smutek i żal się biorą z niczego?

Drugi:

Przecież

Ja nie ja

Ile mnie we mnie

Ledwo się mieszczę w sobie

Jak Trójca Święta w Bogu

Trzeci:

Co to za brednie?

Pierwszy:

Brednie, co znaczą, bo niebezpośrednie.

Co znaczą? Nie wiem, radbym to wiedzieć,

Jednak już dłużej nie mogę tu siedzieć.

Pierwszy wstaję.

Spać pójdę, dzień znowu stracę,

Nie stać mi woli na najmniejszą pracę.

Czwarty wchodzę.

Czwarty:

By problem odłożyć? Mój drogi,

Weźmy byka za rogi.

Zrobię mi analizę psychologiczną.

            Pierwszy siadam.

Trzeci:

Mi nie trzeba.

Drugi:

Mi

Czwarty siadam.

Czwarty:

Słucham.

Drugi:

Ja też ale

Nie słyszę

Drugi wzdycham.

Nie wierzysz że

Pierwszy:

… Umarłem?

Czwarty:

Kiedy dokładnie?

Pierwszy:

Konkretna data tu nie padnie.

Drugi:

Sto pięćdziesiąt trzy dni temu

Może o ósmej

Czwarty:

Na co umarłem?

Drugi:

Na zmianę

Czwarty:

Na zmianę z kim?

Trzeci:

Nie rozumiesz. Zmianę na nowe.

Pierwszy:

Więc i ty nas wesprzeć zdecydowałeś się słowem?

Trzeci:

Nie, nie przyznaję się. To wszystko banialuki.

            Trzeci wychodzę.

Drugi:

Tak

Się dzieje właśnie

Pierwszy:

We mnie samym waśnie.

Drugi:

Choć tyle mnie we mnie

Nigdzie

Prawdziwego

            Drugi szlocham.

Pierwszy:

Hej, kolego!

Spokojnie.

Drugi:

Pogubiłem się

Siebie

W sobie

//Spodobał mi się "Wywiad" Białoszewskiego.